اتخاذ روش‌های آموزشی مرتبط با زمینه و وضعیت

در اینجا چند استراتیژی برای توسعه و تطبیق روش‌های آموزش مرتبط با زمینه و وضعیت در آموزش روستایی افغانستان وجود دارد:

3-1-1. درک زمینه و وضعیت‌های محلی

 برای طراحی روش‌های تدریس مؤثر، درک زمینه‌های محلی که دانش آموزان در آن زندگی می‌کنند بسیار مهم است. این شامل شناخت ناهنجاری‌های فرهنگی، ارزش‌ها و زبان‌های رایج در جامعه است. آموزگاران باید با زندگی روزمره دانش آموزان از جمله مسئولیت‌های آنها در خانه و محل کار آشنا باشند تا محیط آموزشی ایجاد کنند که به این جنبه و وضعیت‌ها احترام گذاشته و باعث یکپارچه‌گی شود.

3-1-2. برنامه درسی مرتبط فرهنگی

 برنامه درسی باید منعکس کننده‌ی بافت فرهنگی و تاریخی دانش‌آموزان باشد. گنجاندن تاریخ محلی، سنت‌ها و مثال‌های از زندگی روزمره دانش‌آموزان می‌تواند یادگیری را مرتبط و جذاب‌تر کند. استفاده از داستان‌های محلی، فولکلور و مثال‌های عملی با دانش آموزان کمک می‌کند تا با مطالب ارتباط برقرار کرده و ارتباط آن را با زندگی خود ببینند.

3-1-3. آموزش چندین زبان

 افغانستان یک کشور چند زبانه است و زبان‌های دری و پشتو بیشترین صحبت‌کننده را دارند. در بسیاری از مناطق روستایی، زبان‌ها و گویش‌های محلی دیگر نیز رایج است. روش‌های آموزشی مؤثر باید این زبان‌ها را به‌ویژه در سال‌های ابتدایی آموزش در خود جای دهند. برنامه‌های آموزشی دو یا چندین زبانی می‌تواند به پُر کردن شکاف بین زبان‌های مادری دانش آموزان و زبان‌های رسمی آموزشی کمک کند و فهم و درک هم‌دیگر را بهبود بخشد.

3-1-4. برنامه ریزی انعطاف پذیر

 با توجه به واقعیت‌های اقتصادی در روستا های افغانستان، بیشتر اطفال میان مکتب و وظایف خانه تعادل برقرار می‌کنند. زمان‌بندی انعطاف‌پذیر و مدل‌های یادگیری جایگزین، مانند صنوف درسی بعد از وقت (عصر) یا جلسات آخر هفته، می‌توانند این مسئولیت‌ها را برآورده کنند. این انعطاف پذیری را تضمین می‌کند که آموزش برای همه اطفال بدون توجه به تعهدات روزانه آنها قابل دسترسی است.

3-1-5. مشارکت جامعه

 شریک ساختن جامعه در فرآیندهای آموزشی می‌تواند ارتباط و سودمندی روش‌های آموزشی را به طور قابل توجه‌ی افزایش دهد. والدین، بزرگان و رهبران محلی می‌توانند به توسعه برنامه درسی کمک کنند، زمینه‌های محلی را فراهم کنند و از ابتکارات آموزشی حمایت کنند. مشارکت جامعه حس مالکیت را تقویت می‌کند و تضمین می‌کند که آموزش با ارزش‌ها و نیازهای جامعه همسو و یکسان می‌باشد.

3-1-6.  آموزش عملی و حرفه‌ای

 یکجایی آموزش عملی و حرفه‌ای مشترک در برنامه درسی می‌تواند آموزش را با زندگی دانش آموزان مرتبط‌تر کند. مهارت های مانند کشاورزی، نجاری و خیاطی می‌تواند فوایدی برای دانش آموزان و خانواده‌های آنها داشته باشد. این رویکرد نه تنها یادگیری را بهبود می‌بخشد، بلکه دورنمای وظیفوی آینده دانش‌آموزان و کمک‌های اقتصادی به جوامع خود را نیز بهبود می‌بخشد.