استراتیژی‌های ارائه آموزش

1مدل‌های یادگیری انعطاف‌پذیر

 مدل‌های یادگیری انعطاف پذیر که می‌توانند با ماهیت پویا و غیر قابل پیش بینی مناطق درگیری سازگار باشند، پیاده سازی شوند. این ممکن است شامل برنامه‌های آموزش غیر رسمی، مکاتب مبتنی بر جامعه و ابتکارات یادگیری سیار باشد که به جمعیت‌های محروم دسترسی پیدا می‌کند.

 مثال: سازمان‌های غیر دولتی واحدهای آموزشی سیار را اداره می‌کنند که به مناطق دورافتاده و متأثر از درگیری سفر می‌کنند و برنامه‌های آموزش غیر رسمی و سواد آموزی را برای اطفالی که قادر به حضور در مکاتب عادی نیستند، ارائه می‌کنند.

 .2مشارکت و مالکیت جامعه

 مشارکت جوامع محلی در طراحی، اجرا و مدیریت برنامه‌های آموزشی در مناطق درگیری مهم است. مالکیت جامعه پایداری را تقویت می‌کند، مسئولیت پذیری را ارتقا می‌دهد و تضمین می‌کند که طرح‌های آموزشی به نیازها و اولویت‌های محلی پاسخ می‌دهند.

 مثال: مکاتب انجمن های اولیا و مربیان و کمیته های اجتماعی را برای نظارت بر پروژه‌های آموزشی، بسیج منابع و حمایت از حقوق اطفال در آموزش ایجاد می‌کنند.

 .3ادغام آموزش صلح

آموزش صلح را در برنامه درسی ادغام کنید تا ارزش های مدارا، عدم خشونت و حل تعارض را در بین شاگردان ترویج کنید. آموزش صلح مهارت‌های تفکر انتقادی، همدلی و مسئولیت اجتماعی را تقویت می‌کند و دانش آموزان را برای مشارکت در تلاش‌های صلح سازی در جوامع خود توانمند می‌سازد.

مثال: مکاتب مدل‌های آموزش صلح را در موضوعات موجود، مانند علوم مدنی، مطالعات اجتماعی و مطالعات دینی گنجانیده‌اند و فرصت‌های را برای شاگردان فراهم می‌کنند تا موضوعات درگیری، آشتی، و عدالت اجتماعی را بررسی کنند.

 .4استفاده از تکنالوژی و آموزش از راه دور

 برای غلبه بر موانع دسترسی به آموزش در مناطق درگیری، از تکنالوژی و پلتفرم‌های آموزش از راه دور استفاده کنید. منابع آموزش آنلاین، پخش‌های رادیویی و مواد چندرسانه‌ای تعاملی می‌توانند به جوامع دور افتاده و حاشیه نشین دسترسی پیدا کنند و فرصت‌های آموزشی را برای اطفالی که قادر به حضور در مکاتب سنتی نیستند فراهم کنند.

 مثال: دولت افغانستان با شرکت‌های مخابراتی برای پخش برنامه‌های رادیویی آموزش که مکمل آموزش در صنف است، مشارکت می‌کند و به اطفال مناطق دوردست با دسترسی محدود به مکاتب رسمی دسترسی پیدا می‌کند.

 .5هماهنگی و کمک‌های بشر دوستانه

 ارتقاء هماهنگی و همکاری بین بازیگران بشر دوستانه، سازمان‌های دولتی و سازمان های غیر دولتی برای اطمینان از پاسخ هماهنگ به نیازهای آموزش در مناطق درگیری ضروری است. هماهنگی مؤثر برای جلوگیری از تکرار تلاش ها، به حداکثر رساندن منابع و بهبود تأثیر مداخلات کمک می‌کند.

 مثال: گروه‌های بشر دوستانه برای هماهنگ کردن فعالیت‌های مرتبط با آموزش میان سازمان‌های مختلف فعال در مناطق متأثر از درگیری، تسهیل اشتراک‌گذاری اطلاعات، بسیج منابع و تلاش‌های مشترک حمایتی ایجاد می‌شوند.

 آموزش حساس به تعارض برای رسیدگی به چالش‌های منحصر به فرد سیستم آموزشی در افغانستان و ارتقای حقوق اطفال برای تحصیل در مناطق متأثر از درگیری ضروری است. افغانستان با درک تأثیر منازعه بر آموزش، تطبیق راهکردهای ارائه آموزش در مناطق درگیری و ارتقاء هماهنگی و همکاری میان ذینفعان، می‌تواند یک سیستم آموزش انعطاف‌پذیر، فراگیر و عادلانه را ایجاد کند که به ایجاد صلح و توسعه پایدار کمک می‌کند. از طریق تلاش‌های جمعی از سوی ادارات دولتی، سازمان‌های بشردوستانه، جوامع و مربیان، افغانستان می تواند تضمین کند که همه اطفال به آموزش با کیفیت و فرصت‌ها برای آینده‌ی روشن دسترسی دارند.