.1 ایجاد کمیتههای آموزش جامعه
کمیتههای آموزش جامعه میتوانند نقش حیاتی را در مشارکت جوامع محلی و تصمیم گیریهای آموزشی ایفا کنند. این کمیتهها، متشکل از والدین، معلمان، رهبران محلی، و سایر ذینفعان میباشد که میتوانند بستر برای بحث در مورد نیازهای آموزش چالشها و راه حل ها را فراهم کنند. این کمیتهها همچنان میتوانند در جنبههای مختلفی مانند مدیریت مکاتب، توسعه برنامه درسی و تخصیص منابع سهیم شوند.
.2مشوره کردن با جامعه
مشورهی منظم با اعضای جامعه میتواند به جمع آوری نظریهها و فیدبک آنها در مورد سیاستها و شیوههای آموزش کمک کند. این مشورهها میتواند به صورت جلسات در تالار شهر، بحث های گروه متمرکز و نظرسنجی باشد. مشارکت اعضای جامعه در گفتگوی معنادار تضمین میکند که دیدگاهها و بینشهای آنها در فرآیندهای تصمیم گیری در نظر گرفته میشود.
.3نمایندگی فراگیر
تضمین نمایندگی متنوع و فراگیر در نهادهای تصمیم گیری بسیار مهم است. این شامل نمایندگانی از گروههای قومی، زبانی و اجتماعی-اقتصادی مختلف و همچنان زنان و جوانان میشود. نمایندگی فراگیر تضمین میکند که نیازها و منافع همه اعضای جامعه مورد توجه قرار میگیرد و منجر به نتایج آموزش عادلانه و مؤثر میشود.
.4 ظرفیت سازی
ایجاد ظرفیت اعضای جامعه برای مشارکت موثر در تصمیم گیریهای آموزشی ضروری است. این را میتوان از طریق برنامههای آموزشی که درک آنها از سیاستهای آموزشی، ساختارهای حاکمیتی و مهارت های حمایتی را افزایش میدهد، به دست آورد. توانمند سازی اعضای جامعه دانش و مهارت آنها را قادر میسازد تا به طور ارزشمند به سیستم آموزشی کمک کنند.
.5ارتباطات شفاف
حفظ ارتباطات شفاف بین مقامات آموزش و پرورش و اعضای جامعه حیاتی است. به روز رسانی منظم در مورد تغییرات خط مشی، عملکرد مکتب و تخصیص منابع میتواند به ایجاد اعتماد و مسئولیت پذیری کمک کند. ارتباطات شفاف همچنان تضمین میکند که اعضای جامعه به خوبی آگاه هستند و میتوانند به طور مؤثر در فرآیندهای تصمیم گیری شرکت کنند.
.6استفاده از ساختارهای سنتی
در بسیاری از جوامع افغانستان، ساختارهای سنتی مانند شوراها (شوراهای محلی) نقش مهمی در تصمیم گیری دارند. استفاده از این ساختارها میتواند مشارکت جامعه در آموزش را تسهیل کند. ادغام بحثهای آموزشی در دستور کار شوراهای سنتی میتواند به همسویی اهداف آموزش با منافع گستردهتر جامعه کمک کند.