بسیج منابع محلی برای پایداری برنامه

-2-1. اشتراک و مشارکت جامعه: مشارکت جامعه برای بسیج منابع محلی و تقویت توسعه پایدار نکته کلیدی است. سازمان‌های غیر دولتی باید اعضای جامعه را در طراحی، اجرا و فرآیندهای تصمیم گیری شرکت دهند تا اطمینان حاصل شود که برنامه‌ها اولویت‌های محلی را مورد توجه قرار می‌دهند و بر دارایی‌های موجود استوار می‌باشند. رویکردهای مشارکتی، مانند جلسات اجتماعی، گروه‌های متمرکز، و تمرین‌های نقشه برداری مشارکتی، اعضای جامعه را قادر می‌سازد تا دانش، مهارت‌ها و منابع خود را در برنامه‌های ابتکاری مشارکت دهند.

 3-2-2. توسعه مشارکت: مشارکت با سازمان‌های محلی، مشاغل، سازمان‌های دولتی و گروه‌های اجتماعی در بسیج منابع و تقویت پایداری برنامه مؤثر است. سازمان‌های غیر دولتی باید شرکای بالقوه با اهداف مشترک و تخصص مکمل را شناسایی کرده، نقش ها و مسئولیت های روشنی را ایجاد کنند و از طریق ارتباطات باز و احترام متقابل اعتماد و همکاری ایجاد نمایند. با ادغام منابع، به اشتراک گذاری تخصص و استفاده از شبکه‌ها، مشارکت‌ها می‌توانند دسترسی، سودمندی و پایداری برنامه را افزایش دهند.

3-2-3. راهکردهای بسیج منابع: ستراتیژی‌های بسیج منابع شامل تنوع بخشیدن به منابع مالی، نیروی مشارکت‌های غیر نقدی و ایجاد روابط اهدا کنندگان برای حمایت از پایداری برنامه است. سازمان‌های غیر دولتی باید برنامه‌های جمع آوری کمک‌های مالی را ایجاد کنند که استراتیژی‌ها را برای مشارکت اهدا کنندگان فردی، حامیان مالی شرکت‌ها، سازمان‌های بشر دوستانه و سازمان‌های دولتی ترسیم نمایند. ایجاد روابط اهدا کننده از طریق فعالیت‌های سرپرستی اهدا کنندگان، مانند ارتباطات منظم، رویدادهای قدردانی از اهدا کنندگان و گزارش دهی تأثیر، به ایجاد اعتماد و اعتبار کمک می‌کند و منجر به افزایش حمایت مالی و مشارکت‌های بلند مدت می‌شود.

 3-2-4. ظرفیت سازی و توانمند سازی: ابتکارات ظرفیت سازی و توانمند سازی به تقویت نهادها، سازمان‌ها و جوامع محلی کمک می‌کند تا مالکیت طرح‌های توسعه را در دست بگیرند و منابع را به طور مستقل بسیج کنند. سازمان‌های غیر دولتی می‌توانند به رهبران، سازمان‌ها و کار آفرینان محلی آموزش، کمک‌های فنی و راهنمایی ارائه دهند تا مهارت‌ها و قابلیت‌های خود را در بسیج منابع، مدیریت مالی و اجرای برنامه‌ها ایجاد کنند. سازمان‌های غیر دولتی با سرمایه گذاری در ظرفیت سازی محلی، جوامع را برای پیشبرد توسعه پایدار و ایجاد تغییرات پایدار توانمند می‌کنند.

یک سازمان غیر دولتی که برای بهبود صحت مادر و کودک در یک جامعه روستایی کار می‌کند، ستراتیژی‌های مدیریت منابع مؤثر را برای تخصیص منابع محدود خود اتخاذ می‌کند. این سازمان غیر دولتی بودجه دقیق را تهیه می‌کند که بودجه ضروری را برای فعالیت‌های برنامه مانند مراقبت‌های دوران بارداری، ایمن سازی و آموزش صحت اختصاص می‌دهد. کارکنان در مورد پروتوکول‌های صحت مادر و کودک آموزش دیده اند و تجهیزات و لوازم لازم را برای ارائه خدمات مراقبت‌های صحی با کیفیت ارائه می‌دهند. نظارت و ارزیابی منظم فعالیت‌های برنامه به شناسایی زمینه‌های بهبود و اطمینان از استفاده کارآمد منابع کمک می‌کند.

برای بسیج منابع محلی و پایداری برنامه، سازمان غیر دولتی با ارائه دهندگان مراقبت‌های صحی محلی، رهبران جامعه و گروه‌های زنان همکاری می‌کند تا از زیربنا ها و تخصص موجود استفاده کند. کارکنان صحی جامعه برای انجام بازدیدهای خانگی و ارائه جلسات آموزش صحت، با استفاده از دانش و منابع محلی برای ترویج شیوه‌های صحت مادر و کودک آموزش دیده اند. مشارکت با کسب و کارهای محلی و سازمان‌های دولتی، پشتیبانی بیشتری را برای فعالیت‌های برنامه، مانند حمل و نقل برای رویدادهای اطلاع رسانی و تدارکات برای کلینیک‌های صحی فراهم می‌کند. با سهیم ساختن ذینفعان محلی و بسیج منابع جامعه، سازمان غیر دولتی پایداری برنامه را تقویت می‌کند و باعث بهبود پایدار در نتایج صحت مادر و کودک می‌شود. مدیریت و بسیج مؤثر منابع برای سازمان‌های غیر دولتی ضروری است.